məna

is. <ər.>

1. Sözün, cümlənin ifadə etdiyi məfhum, anlayış. Sözün hərfi mənası. Həqiqi məna. Məcazi məna. – Ləfz özü bir ləfzdir, amma ki, məna müxtəlif. S. Ə. Ş.. Sözlərdəki məna səslərdəki titrəyiş isə <Rüstəmə> çatmırdı. M. İ..

2. Bir şeyin ağılla dərk edilən daxili məntiqi məzmunu, mahiyyəti. Hadisələrin mənası. // Məqsəd, ağlabatan səbəb. Bunu belə etməkdə məna yoxdur. – . . Orucluğun ümdə mənası budur ki, müsəlmanlar ac qalmağa adət eləsinlər. C. M.. Məna vermək – əhəmiyyət vermək, diqqət yetirmək. Həmişə kəmetina Zeynal bu gecə hər şeyə diqqətlə baxıb, hər bir hənirtiyə məna verməyə başladı. Ç..